Ketamine
Het is alweer even geleden wat mijn laatste blog bericht was. Steeds probeer ik een vaste dag te vinden om een bericht te schrijven, maar zit ik op een dag dat het niet lekker gaat, dat laat ik het moment van schrijven ‘rustig’ aan mij voorbij gaan. Heb me dan ook voorgenomen om te gaan schrijven wanneer ik daar zin in heb en niet omdat ik vind dat het ‘moet’. Zodra iets bij mij een ‘moeten’ word gaat mijn motivatie er vandoor….
Maar goed. Al met al een raar paar maanden…. Hier dan nu mijn verhaal.
Rond 10 november 2018 mocht ik dan voor het alom geprezen Ketamine infuus. In Almere. Dik 1,5 uur heen, helaas door file dik 3u terug. En dat in beroerde toestand. Man, wat ben ik een duf/katerig konijn geweest. (Hoe het die dag was en hoe dat bij mij in zijn werk ging volgt nog wel eens. Als ik daar de fut en zin voor heb. En me ok voel 🙂).
Maar, de pijn was met de helft! gezakt. Wat was ik blij! Tuurlijk had ik op meer gehoopt, gewenst, maar, dit was al de helft! En nu kon ik eindelijk stappen maken bij de fysio! Op de hometrainer kon ik mijn benen weer rond trappen (dit heb ik 2 jaar niet gekund) en ook lopen ging iets beter. We waren zelfs al zover, dat ik af en toe mijn beide krukken kon laten staan. Het ging niet snel, maar het ging wel. Denk daarbij eerder in 5 meter dan 100 meter, maar, het begin is er. Daarna wél gesloopt en een dag (soms 2) moeten bijtrekken…
Helaas merkte ik half december dat ik wat meer pijn kreeg. Ook na oefeningen bij de fysio zakte de pijn niet weer terug naar niveau ketamine. Voor de kerst was ik er bijna zeker van. Ik had nu geen ketamine meer in mijn lijf, want het deed weer even zeer als begin november.
En dan probeer je contact te zoeken met je specialist. Ja, u word vandaag terug gebeld, ja, hij belt u vandaag. En na 3 dagen weer: ja we geven het door en hij belt u terug…
Helaas, geen reactie. Tot hij belt op het moment dat ik op het schoolplein mijn kind ophaal. En dan verwachten dat ik wel per direct opneem. Dat lukte niet (ik kan geen 2 dingen tegelijk… Nooit kunnen doen trouwens) en gelijk een mail. Dat Dr mij niet had kunnen bereiken, hij wilde het effect weten. Diezelfde middag (uurtje later zelfs) een mail terug gestuurd dat ik graag vervolgstappen wilde zetten omdat het toch de helft had verminderd… Ik hoorde maar steeds niets…
Tot vandaag. Yes, een mail terug. Hij wil mij wel doorverwijzen naar een ziekenhuis in de buurt, die wel ketamine geven. Helaas doet het ziekenhuis in de stad waar ik woon dit niet.
Aangegeven dat ik daarvoor best naar Groningen, Zwolle of Meppel wil reizen. Hij heeft nu een verwijsbrief geschreven naar Meppel en wenste mij verder alle succes toe.
Nu is het dus even wachten op een bericht van Meppel, om te horen hoe en wanneer. Ik hoop dat dit snel kan, want hoe eerder ik weer stappen kan zetten met minder pijn, hoe beter. Dan kom ik ook weer aan mijn slaap toe en misschien zelfs wel denken aan afbouwen van medicatie?
We gaan het zien…
Liefs Linda
